Zondag, 2 december 2018

Zondag, 2 december 2018

Mooie, memorabele dagen… donderdagavond sleepte ons Ann de tweejaarlijkse ‘Prijs Humane Psychiatrische Zorg’ (thema: manifestaties van geweld) in de wacht.

Wonderlijke avond…

Rekeninghoudend met de mogelijke opstoppingen vertrok ik al rond 17.00 uur richting avondsymposium (Psychiatrisch Centrum Gent-Sleidinge). Ik was de eerst aangekomen deelnemer en werd door de vriendelijke onthaaldames naar de cafetaria verwezen. In de gangen kwam ik Hans tegen die me naar de in welkomgeuren gehulde cafetaria loodste waar koffie en knapperige croissants en boterkoekjes hun opwachting maakten. De cafetaria begon na een tijdje vol te lopen…  En daar was plots ook Ann, een en al gloed van gespannen verwachting van wat komen zou. Ann stelde me aan enkele collega’s  voor en ik was onder de indruk van de ontspannen, vriendelijke en luchtige sfeer die er alom heerste.

Rond 19.00 uur trok iedereen naar de mooi ingerichte zaal waar het avondsymposium zou doorgaan. Het herinnerde me onwillekeurig aan de tijd van de studiedagen en symposia in het VLIZ,  de herbronnende event-uitdagingen, het voorbereidende werk dat eraan voorafging…  Op de stoelen lagen de fraaie publicaties & programma’s klaar om doorbladerd te worden…  papers van de laureaten, de lijst van de juryleden en auteurs en titels van de 17 inzendingen.

Na een uiterst boeiende inleidende presentatie van prof. dr. Paul Verhaeghe rond autoriteit en macht op diverse niveaus volgden de presentaties van de drie laureaten.

Ik was erg onder de indruk van de eerste presentatie ‘Men doet wat men doet’ van laureate, dr. Liesbet De Kock.  Heldere, kordate aanpak, interessante inhoud, zeer professioneel gebracht. Sterke kandidaat, ik ging er meteen van uit dat zij het zou halen.

Dan volgde het exposé van ons Ann ‘Regels voor uitzonderingen of hoe geweld in zorgrelaties binnensijpelt’. Ik hield mijn adem in… een heel andere stijl, indringend en nu en dan heel scherp op de snee…

Dan kwam klinisch psychologe Evy Van Mele aan het woord, met haar presentatie ‘De dans van angst en agressie’. Weer een heel andere aanpak. Krachtig, overtuigend niet gespeend van pittige humor nu en dan.

Na de presentaties trok de jury zich terug en na een hele tijd… die voor mij een eeuwigheid leek te duren, verscheen prof. dr. Dirk De Wachter, voorzitter van de jury, ten tonele. Na het feliciteren van de laureaten voor hun aanpak en sterke kenmerken, vernamen we uit de immer wijze mond van de professor dat Ann de prijs gewonnen had.

Wow! Kippenvel! Blij, fier en superblij voor Anneke!

Zoals beloofd snel een SMSje naar Yves richting Luxemburg…

Dat Anns boodschap verspreid wordt, hier en daar doordringt en ten goede komt aan het welzijn van kwetsbare mensen, daar was het haar in de eerste plaats om te doen.

De prijs, die is mooi meegenomen.

Sfeerbeelden, achtergrondinformatie op:

https://www.pcgs.be/prijs-humane-psychiatrische-zorg-gewonnen-door-ann-slabbinck/ 

Bij thuiskomst, SMSjes naar de rest van de familie… Een herinnering om te koesteren.

 

Reacties zijn gesloten.