Spitsbergen

Spitsbergen


© Kaart werd gemaakt door Asteria Expeditions en de locaties linken naar de Asteria Expeditions blog.

EXPEDITIECRUISE SPITSBERGEN

(org. Asteria Expeditions – Reizen Van Renterghem Brugge)

18-28 juli 2018

The landscape conveys an impression of absolute permanence. It is not hostile. It is simply there – untouched, silent and complete. It is very lonely, yet the absence of all human traces gives you the feeling you understand the land and can take your place in it. (Edmund Carpenter)

Oostende, 18 juli 2018
Om 8.00 uur met ASL Airlines vanuit Oostende vertrokken richting Longyearbyen (Spitsbergen) voor een vier uur durende vlucht.

Onder de reizigers in de vertrekhal enkele bekenden (o.a. Robrecht Willaert, Francis Vandendorpe, Yan Verschueren, Jeroen Janda, Dominique Tanaka).

De Asteria Expeditions reisleiding & staff bestaat uit: Annick Desmet (directeur Asteria Expeditions), Viktor Wieme (product manager), Yan Verschueren (voorzitter WWF West-Vlaanderen en fotograaf), Johan Van Praet (lecturer), Marc Boone (cineast), Stefan Maes (lecturer), Didier Lammens (website & drone) en prof. Louis Beyens (lecturer).

In Longyearbyen hebben we vier uur de tijd om het stadje te verkennen: op het programma staan o.a. het Svalbard Museum, de Karlsberger pub, de Svalbardbutikken. Longyarbyen kent in feite één echte hoofdstraat. Hier zijn de winkels, restaurants, post en bank. De rest van de straten, zonder naam, maar met een nummer, staan dwars op de hoofdstraat. Uit de folder van Asteria Expeditions leren we:
Spitsbergen – De complete eilandengroep heet eigenlijk Svalbard en Spitsbergen is het grootste eiland van de groep. Ongeveer 2500 mensen leven in Svalbard, 17% hiervan zijn Russen en Oekrainers. De gecombineerde lengte van de wegen op Spitsbergen is 48km. In België is de totale lengte 152.256 km. De meest noordelijke spoorweg ter wereld (waarvan het grootste stuk ondergronds loopt) bevindt zich in Barentsburg. De Svalbard Global Seed Vault werd in 2007 opgericht vanwege de zuiverheid van de omgeving en de klimaatstabiliteit. 4,5 miljoen zaadmonsters van over de hele wereld worden in een speciale kamer, 120m diep in een berg vlakbij Longyearbyen onder een permafrostlaag bewaard. De bouw van de Global Seed Vault werd betaald door de Noorse regering. De operationele kosten worden deels betaald door de Bill & Melinda Gates Foundation.’ 

Eenmaal geland en na het oppikken van de bagage, worden de met het kajuitnummer voorziene valiezen in een truck opgeladen, de handbagage kunnen we in een andere truck deponeren. We rijden met de bus richting centrum Longyearbyen en stappen uit aan het Museum. Annick somt de belangrijkste gebouwen op en samen met Robrecht wandelen we richting eethuis Kroa waar we een lekkere ciabatta met smoked salmon nuttigen. We worden bediend door een vriendelijke, maar ook zeer kordate & assertieve zaakvoerster.

Terwijl Yves en de immer tätige Robrecht nog het een en ander professioneel bespreken lanceer ik – nu het nog even kan – vlug een facebookbericht de wereld in.

Na de lunch gaan Robrecht en Yves genieten van een lekkere oude whisky in de Karlsberger Pub,  terwijl ik postkaarten en postzegels ga kopen in het postkantoor.

Meer dan 1000 soorten van Europa’s meest selecte whisky’s & cognacs in de Karlsberger Pub

Daarna volgt een door prof. Louis Beyens & Yan Verschueren gegidst bezoek in het Svalbard Museum. Het museum is een onderdeel van het onderzoekscentrum Svalbard Forskningspark, en geeft een goed beeld van de natuur, geologie en geschiedenis van Spitsbergen. Na het bezoek stappen we samen met Annick & Robrecht, richting schip Poseidon Expeditions (M/V Sea Spirit). De batterijen van mijn iPhone hebben het intussen begeven en nog vlug haal ik mijn iPad boven om nog een foto van Annick en Robrecht te nemen voor we het schip betreden.

We worden onthaald door een zeer professionele en gastvrije crew en na een ID-check zoeken we de fraai gelambriseerde kajuit 601 op. De verantwoordelijke van onze kajuit is Tayron. Netjes opgemaakte bedden, kraaknette douchecel, lavabo en toilet, terras met weids uitzicht op de ons omringende besneeuwde bergtoppen.

Na het uitpakken worden we verzocht om te verzamelen op dek 3 waar, met een natje en een droogje, de Asteria & Poseidon Expedition teams worden voorgesteld.

Rond 18.00 uur varen we uit en ik check nog vlug de laatste mails die boven op het dek heel traag binnensijpelen, want spoedig wordt alle connectie afgebroken en volgt een digitale detox dat een elftal dagen zal duren… Mamamia, dat wordt allicht knap lastig voor mij. We krijgen nog wat reddingsinstructies, o.a. to keep in mind: een noodsein van 8 tellen en één lange betekent o.a. dat we – reddingsvest aangesjord – moeten verzamelen in de Club, op dek 4, en aansluiten bij de ‘gele’ groep.

Om 19.30 uur volgt het diner, we genieten van een lekker maal samen met Mieke, Lut en Karolien. Mieke heeft al ervaring met poolreizen, in het verleden voer zij met hetzelfde schip naar Antarctica. Enkele dagen later zou blijken dat verpleegster Mieke, Yves, in 2014, toen hij voor een ingreep in het ziekenhuis lag, tijdens haar nachtdienst had verzorgd. Tijdens de maaltijd verlaat de crewtafel plots, in groep, het restaurant, een groep belugawalvissen werd gespot. Iedereen rent naar het dek, enkelen halen hun camera’s te voorschijn… In de verte zien we nu en dan enkele witte koppen opduiken. We zingen nog allemaal een happy birthday voor Yan Verschueren, die vandaag 63 jaar werd.

Na de lunch verzamelen we terug in zaal Oceanus op dek 3 voor het passen van de mooie rode parka’s en de rubberen laarzen… We krijgen nog een fraaie rode Asteria-muts, wat postkaarten en magneetbadges met onze voornaam toegestopt. Er is hier aan alles, maar dan ook aan alles, gedacht…

Het schip wiebelt nogal en eenmaal in de kajuit begint mijn maag te tollen en ik moet noodgedwongen meerdere malen boven het toilet hangen, dat belooft… Rond 22.30 uur gaat het al wat beter, we duiken het bed in en spoedig laat ik me letterlijk wiegen in de armen van de Sea Spirit. Gelukkig hebben we hier degelijke verduisterende gordijnen, want de zon blijft hier dag en nacht schijnen… endless days in het verschiet.

Donderdag, 19 juli 2018
Het is nu 6.15 uur in de morgen en ik heb wat nota’s over de vorige avond op mijn i-pad uitgetikt… Another day has started na een deugddoende slaap. Nu vlug het stortbad in want om 6.30 uur volgt al de wake-up call. Yves is ook al min of meer aan het ontwaken… wat zal deze dag ons brengen? Buiten is het vrij nevelig… De wake-up call: zachte muziek eerst, een warme, behaaglijke mannenstem die ons meedeelt op hoeveel graden noorder- en oosterbreedte we ons bevinden, de temperatuur, welk weer het vandaag is en dat breakfast is being served. Na het lekkere ontbijt, vlekkeloos bediend door een uiterst voorkomende en vriendelijke Joël, volgt om 8.00 uur reeds een briefing op dek 3 in zaal Oceanus. We krijgen een uitgebreide uiteenzetting rond de veiligheidsvoorschriften wat de zodiacs betreft.
Bij het verlaten van M/V Sea Spirit, vanop Ocean deck 3, dient steeds de keycard te worden overhandigd aan de receptie. Zo weet men op het schip altijd wie van boord is en wie al terug is van een landing of cruise.

Ryan maakt ons vertrouwd met de strikte AECO-richtlijnen. Expeditiecruises en toerisme in het Noordpoolgebied dienen met de grootst mogelijke aandacht uitgevoerd voor de kwetsbare natuurlijke omgeving, lokale culturen en culturele overblijfselen, rekeninghoudend met de uitdagende veiligheidsrisico’s op zee en op het land. We leren hoe we de reddingsvesten moeten aantrekken – steeds de dikte van een vuist tussen lijf en lifejacket laten. Muts en handschoenen aantrekken en camera in de rugzak. Zeker niet aan het touwtje rechts trekken: de reddingsvesten vullen zich automatisch als je in het water zou belanden.
Waterdichte kledij en laarzen zijn een must.

De volgende procedure dient gevolgd bij het instappen in de zodiacs:

  • backpack afgeven
  • handen moeten vrij zijn
  • sailor’s grip
  • touw van de zodiac vastnemen en gaan zitten
  • nooit zomaar rechtstaan om foto’s te nemen voor het evenwicht in de boot, altijd toestemming hiervoor vragen aan de zodiac master
  • bij het verlaten van de zodiac, en eenmaal terug op de zodiac, altijd laarzen ontsmetten

Er wordt gewezen op het feit dat we nergens afval mogen achterlaten, als er wandelingen gedaan worden, dient er steeds over gewaakt dat vooraan en achteraan een gewapende gids loopt en iedereen moet altijd waakzaam blijven en verwittigen bij het spotten van wildlife.

Bij alarmsituaties zeker geen foto’s nemen. Er zijn 3 soorten ijsberen:

  • the shy one (de bedeesde)
  • the ignoring one (de negerende)
  • the curious one (de nieuwsgierige)

IJsberen zijn een beschermde diersoort, vanaf 1974 kwam er een verbod op de ijsberenjacht. Er zullen 4 bootgroepen zijn: A, B, C en D. Wij worden ingedeeld bij Groep D en om 9.45 uur worden we beneden in Ny Alesund verwacht voor een korte guided tour.
Ny Alesund was vroeger een mijndorp waar ´s werelds meest noordelijke spoorlijn halt hield. In Ny Alesund wonen – volgens de gids – 150 mensen. De steenkoolwinning startte in 1916. Nu en dan waren er tragische ongevallen en in 1962 werd de mijn definitief gesloten. Ny Alesund was ook het uitgangspunt voor expedities naar de Noordpool. Roald Amundsen en Lincoln Ellsworth maakten in 1925 geschiedenis met hun zeppelins. Ook het luchtschip Norge steeg hier in 1926 op. Umberto Nobile vertrok hier twee jaar later op dezelfde manier met zijn Italia.
We stappen naar een mast die Amundsen en Nobile gebruikten bij hun tochten en krijgen een degelijke en boeiende uiteenzetting van de enthousiaste gewapende scout & mathematicus Vadim Prudnikov. Die wapendracht… daar moet ik toch even aan wennen.

Het standbeeld van Amundsen herinnert aan zijn aanwezigheid op Ny Alesund. Daarna gaan we richting Ny Alesund Museum waar we degelijk geïnformeerd worden over het harde leven van de mijnwerkers en de exploten van Amundsen. Ook veel info rond het in 1964 opgestarte centrum voor internationaal poolonderzoek en milieubescherming, waar Noorwegen, Duitsland, Frankrijk, Engeland, Japan, China, Korea, de USA, hun basis hebben.

Op onze weg terug naar het schip merken we een onderzoekster op met guano besmeurde jas en wild rondvliegende krijsende noordse sternen.

© Page Chichester

Eenmaal op het schip genieten we van een lekker maal in het aangename gezelschap van Francis en Frederik en vogelaar Ab Steenvoorden die ons weet te vertellen dat er naast kolen, recentelijk in Ny Alesund ook goud gevonden werd. Na de lunch volgt in Zaal Oceanus op dek 3 een presentatie van historicus Sergey Shirokiy met als titel: ‘Introduction to Svalbard‘. We krijgen een kort overzicht van de geschiedenis van Svalbard en leren o.a.  dat de stromingen in het westen voor een milder klimaat zorgen, waardoor meer vegetatie en populatie… en het oosten veel, veel kouder is.

Ook enkele Noorse woorden:

  • mountain: fjellet
  • Gletsjer: breen
  • Island: oja
  • Peninsula: halvoja
  • Cape: kapp, neset
  • Valley: dalen

Bevolking volgens Sergey:

  • Longeyarbyen: 2100 – 43 nationaliteiten
  • Barentsburg: 500
  • Ny-Alesund: 150
  • Pyramiden: 12
  • Sveagma:
  • Hornsund: 11 (Polish Research Station)

In de namiddag wordt in groepjes op de zodiac gevaren naar de Gravnesodden, Magdalenafjorden met gids Yan Verschueren die alle details rond de flora uit de doeken doet. Een groep van een 60-tal deelnemers onderneemt een long hike. Wij nemen er niet aan deel… Gezien de mist houden we het liever op ‘veilig’. Achteraf horen we dat een zeehond (Phoca vitulina) gespot werd.
Op het sportdek hebben we, in de buurt van de hot tub, een interessante babbel met een medepassagier met Hemingway-looks uit Zeebrugge.

Avondmaal in het gezelschap Yan Verschueren, Johan van Praet en Didier Lammens. Johan verzorgt de dagelijkse blog voor het thuisfront en Didier zorgt ervoor dat die ’s avonds verstuurd geraakt naar de ±2500 geregistreerde abonnees en die blog ook op de website komt…  ook de dronefotografie behoort tot zijn actieterrein, wat niet altijd eenvoudig is gezien de soms snel wisselende weersomstandigheden hier.

‘s Avonds leert de film ‘The Red Tent’ ons alles over de door persoonlijke schuld verscheurde generaal Umberto Nobile, die herinneringen ophaalt aan zijn mislukte Arctische expeditie in 1928 aan boord van het luchtschip Italia.

Vrijdag, 20 juli 2018

Vanmorgen staat een tocht met de zodiac naar de Smeerenburgfjorden op het programma. De Zodiacbestuurder, prof. em. dr. Louis Beyens, gaf ons wetenschappelijke achtergrondinformatie midden in het impressionante gletsjerkader. Nu en dan hoorden we het zachte ploffende geluid van een afkalvende gletsjer, waarna de zodiac zachtjes op de hierdoor veroorzaakte golven op en neer deinde. Dit was een oneindig heerlijke ervaring waarvan de herinnering voor altijd in ons brein gebeiteld zal blijven.

De vestiging heeft zijn naam te danken aan de olie, het smeer, van de walvissen die aan land getrokken en daar in stukken gesneden werden.

 

Middagmaal met Francis Vandendorpe, Frederik Philippart, Didier Lammens. Interessante en leuke babbels. Na het middagmaal kon Yves Frederik bewegen tot een schaakpartijtje in de bibliotheek.

Rond 15.00 uur komen we aan in Ytre Norskoya waar we weer met zodiacs aan land gaan. Hier vooral rotsen en stenen en mossen. We kunnen aansluiten bij verschillende groepen: fast hikers, medium hikers en easy hikers… veiligheidshalve besluit ik beneden te blijven. Leuk onderhoud, midden in dit weids panorama, met een dame, die heel voorzichtig geworden is gezien ze op haar Antarctica-reis een pols gebroken had en op een Chili-reis de andere pols.
Er werd een familie poolvosjes (Alopex lagopus) gespot. De gespotte dieren worden nauwkeurig dag na dag op een lijst bijgehouden

Vóór het diner is er de welkomdrink van de flamboyante kapitein, Oleg Tikhvinsky, die ons meteen ook zijn hele team voorstelt. Annick heeft exquise pralines van Dominique Persoone voor hem meegebracht, een delicatesse die de captain altijd weet te appreciëren.

Na het weerom lekkere avondmaal werd Glühwein geserveerd op het buitendek om ons warm te houden terwijl walrussen (Odobenus rosmarus) gespot werden op Moffen en in de buurt van M/V Sea Spirit.

© Page Chichester

Zaterdag, 21 juli 2018
We betraden vanmorgen als eersten het restaurant dat mooi versierd werd met de Belgische vlag en kleuren. Ontbeten in het gezelschap van prof. Beyens en echtgenote Edwig & Annick. We noteren en passant dat Edwig destijds in het onderwijs stond, gidste in de zoo van Antwerpen en nu en dan ook workshops organiseert in het modemuseum in Antwerpen. We leren van de professor veel bij rond de poolgebieden en noteren dat het boek ‘Het Verdriet van de Engelen‘ een aanrader is. Staat op mijn to read lijst! Op mijn vraag of het leven in deze poolgebieden niet verschrikkelijk eenzaam is… antwoordde hij dat er een verschil bestaat tussen de desolaatheid en eenzaamheid van de omgeving en feitelijke ‘loneliness’, het zich eenzaam voelen. Een zelfde mening die ik later van geologe en Poseidon expedition lid Sanna Kallio hoorde. Zij is graag alleen in deze weidse, desolate natuur en mist helemaal de drukte van onze westerse wereld niet.

We varen nu doorheen het pakijs van Sjuøyane (Engels: Seven Islands), het meest noordelijke deel van de Svalbard-archipel ten noorden van Noorwegen, en ongeveer 20 km ten noorden van Nordaustlandet…. We bereiken het meest noordelijke punt op Isflabukta, Phippsoya. We bevinden ons op 81° Noord, slechts 926km  verwijderd van de geografische Noordpool. IJsberen en ivoormeeuwen zijn de vaste bewoners van deze regio. Het is nogal mistig en de zodiac-cruise wordt wat uitgesteld tot er minder grote ijsschotsen zijn en de zichtbaarheid wat beter wordt.

In de voormiddag wonen we een presentatie bij van prof. Beyens ‘Wetenschap en avontuur in het Noordpoolgebied’ waarin hij zijn onderzoek en wedervaren in de poolgebieden nader toelicht .

In de namiddag weet Yan Verschueren ons te boeien met de verhalen rond zijn vele avontuurlijke Arctische reizen.

Vanmiddag werden in de verte een minky whale (dwergvinvis – Balaenoptera acutorostrata) en een fin whale (gewone vinvis – Baleenoptera physalus) gespot.

’s Avonds nog steeds mistig… Er wordt een zodiac landing aangekondigd, maar gezien de mist en onze angst om nooit meer op de M/V Sea Spirit te geraken… besluiten Yves en ik om het maar te houden bij een partijtje scrabble in de Club op dek 4. Annick probeert ons nog te overhalen met de woorden: ‘Ga je niet mee? Zelfs als daar iets heel speciaals te zien is?‘…
Tussendoor nemen Yves en ik enkele hoofdstukken van het boek van prof. Louis Beyens door ‘Het hoge Noorden – Een encyclopedie van de Arctis’. In de Club zorgt pianist & zanger Piotr Grajewski, zoals iedere avond voor sfeervolle muziek.

Zondag, 22 juli 2018
We ontbijten in het gezelschap van Viktor Wieme & Stefan Maes. Viktor is nog maar sedert april actief bij Asteria… Vroeger was hij al actief in de evenementensector, leren wij.
We horen van Stefan dat er gisteren twee ijsberen op het eiland zaten… En dat die van vrij dicht te zien waren vanop de zodiac…
Ondertussen hebben we genoteerd dat de ijsbeer (Ursus maritimus) op het land snelheden haalt van wel 40km/uur. IJsberen ruiken hun prooi tot wel een km ver en een m onder het ijs. Sinds 1973 is de soort beschermd waardoor ze vandaag opnieuw met 26.000 zijn. Daarvan lopen er +/ 2500 in onze buurt.
Jammer dat we de ijsbergen gisteren gemist hebben. Toen de mist wat opgeklaard was merkte ik dat het eiland heel dichtbij was en dat mijn angst dat de zodiac zou verdwalen in de mist eigenlijk ongegrond was. Bovendien hoorden we vanmorgen van Stefan dat de zodiacs bij mist steeds in groep blijven varen, zodat verdwalen uitgesloten is. If I had known all this yesterday, I certainly would have joined the group. Gisteren een mooi boek getackeld in de bib ‘Arctic Dreams‘ van Barry Lopez. Eerste hoofdstukken gaan over de relatie tussen de walvisjagers van destijds met de eskimo’s.

Deze morgen was er een landing op het eiland Isflakbukta (Phippsoya)… Het was stralend weer, de zon scheen. Mooie wandeling gemaakt, binnen een door de scouts vooraf omlijnde perimeter, op het met lychen en mossen begroeide eiland. Bij het verlaten van de zodiac merkten we al direct het karkas van een ijsbeer op en wat verderop lag een walrus met één tand languit te luieren op het strand en dat zou zo blijven tot we het eiland weer verlieten.

Een Arctic skua (Stercorarius parasiticus) met twee kuikens werd eveneens gespot  De setting was adembenemend mooi, zo verlaten, zo stil hier… Helaas ook op dit afgelegen stukje strand veel plastic afval. Tijdens de wandelingen aan land werd regelmatig door enkele medereizigers het aangetroffen plastic verzameld. Een verklaring voor de grote hoeveelheid afval is dat bij Spitsbergen verschillende zeestromen samenkomen. Je vindt er afval uit Europese landen naast heel wat boomstammen uit Siberië. De gouverneur van Spitsbergen heeft in Longyearbyen speciaal een container vrijgemaakt die gratis met gevonden plastic kan gevuld worden.

Normaal gezien was er vanmiddag een landing voorzien op Chermsideoya, maar de mist liet het niet toe… En nu stevenen we in volle vaart af op Sorgfjorden. Na het middagmaal een partijtje scrabble met Yves en daarna informatieve lecture bijgewoond van prof. Beyens ‘Een korte inleiding over het hoe en waarom van klimaatverandering’.

Rond 17.30 uur is er een recap en briefing over wat morgen staat te gebeuren. Het diner is vervroegd naar 18.30 uur en daarna is er een landing op dit kleine eiland. Sanna gaf wat uitleg rond de geologie van de Heckla Hoeck-formatie.

Maandag, 23 juli 2018
Na het ontbijt zetten de zodiacs uit voor een cruise van een uur… Desolaat, verlaten landschap. Een van de zodiacs begeeft het, maar dit wordt heel snel opgelost met een andere zodiac die de defecte zodiac achter zich aan sleept. Nogal bumpy vaart met Ab als zodiacmaster, veel golven, een bruisende ervaring. Daarna worden we voor een uurtje op het eiland Kinnvika (Muchisonfjorden) gedropt waar we de verlaten houten barakken aantreffen daterend uit het International Geophysical Year 1957-1958. In de periode 2005-2010 werden de gebouwen terug in gebruik genomen voor een Zweeds/Fins/Zwitsers onderzoeksproject ‘Change and variability of Arctic systems Nordaustlandet, Svalbard (KINNVIKA)’, waarbij jaarlijkse metingen verricht werden (klimatologische variabiliteit, diverse milieuparameters), wat leidde tot een beoordeling van de toestand van de veranderingen in het noordpoolgebied.

Het houten hoofdgebouw telt heel wat kamers, er is zelfs een sauna voorzien in een aparte barak. Vooral scherpe, puntige gesteenten hier… Een grote plek met groen mos, waaronder allicht al duizenden jaren een walvis rust, weet Ryan Hope-Inglis, aerospace engineer & Expedition leader, ons te vertellen. Boven op de berg ontsluiert gids Sanne wat meer details over de geologische processen en de permafrost. Ik begin haar Engels met Finse tongval al wat beter te begrijpen nu. Tijdens de zodiac-cruise bezochten we een vogelklif, een oase van leven tussen het dorre landschap eromheen.

Na de lunch introduceerde bioloog Eduardo Larrañaga ons in de wereld van de ijsberen.

Het schip vaart nu richting Palanderbukta. Met de zodiac varen we naar de gletsjer… Ik opteer voor de easy hike, langs de branding. Het wordt een leuke wandeling midden allerlei gesteenten die toegelicht worden door geoloog Aaron Strahlke. Achter ons loopt de gewapende scout & historicus Sergey Shirokiy. Hij houdt de buurt nauwgezet in de gaten. Tussendoor nader kennis gemaakt met Chantal die ook al een Antarctica-reis achter de rug heeft. Als extraatje kunnen we mee met de zodiac en heel dicht bij de gletsjer varen… Prachtig scala van lichtblauwe tinten, onder een steeds wisselende hemel.
Een groep moedigen trekt de sneeuwhoogtes in…

Avondeten in het gezelschap van Karolien, Ryan en Ab. Ab is een heuse vogelkenner, woont in Utrecht op een boerderij… wij vernemen dat hij tijdens zijn afwezigheid 12 katten rijker is geworden. Hij gaat meestal voor twee maanden mee op expeditie. Straks reist hij verder naar Argentinië en daarna volgt Antarctica. Op de boerderij: heel veel paarden, koeien, varkens die  allemaal samenzitten in een wei… een bioboer dus.

Yves is momenteel happy bezig aan een schaakpartijtje in de bib met een hobbyschaker uit Harelbeke.

Dinsdag, 24 juli 2018
Bij het ontbijt hoorden we de stemmen van Mieke en Lut in koor een happy birthday zingen voor Marius die vandaag 7 jaar wordt. De immer superattente Annick schuift bij aan onze tafel en stopt vlug 2 geschenkjes weg onder haar stoel… Ook de kajuitdeur van Marius werd voor de gelegenheid door het vriendelijke personeel kleurrijk versierd.

Vanmorgen staat een zodiac-cruise op het programma naar Alkefjellet. Daar krijgen we een impressionante klif te zien – op plaatsen meer dan 100m hoog – bestaande uit basaltrotsen waarin een grote kolonie vogels nestelt op grote hoogtes (alken, Brünnich guillemots, kortbekzeekoeten). Naar schatting huizen er 60.000 broedparen, wat de klif heel lawaaierig en actief maakt, met aan- en uitzwermende vogels. De klif is duizelingwekkend hoog soms, op sommige plaatsen heeft die veel weg van in mist gehulde kathedralen. Beneden in het groene mos spotten we even een bruin-wit gestreept poolvosje (Alopex lagopus) dat op de uitkijk staat voor een maaltijdopportuniteit. Samen met de mooie eerdere cruise langs afkalvende gletsjers is deze uitstap een echte topper!

Ondanks de mist landen we in de namiddag op Wahlbergoya, waar een groep walrussen, een negental mannetjes van +_ 1300 kg, dicht tegen elkaar op het strand opeengepakt aan het luieren zijn. Geen wijfjes, die zijn blijkbaar hun jongen aan het afwerpen op Frans Jozefland. Ons wandelpad is netjes afgebakend met rode vlaggetjes en onze gewapende scouts houden nauwlettend alles in het oog zodat we gevaarloos het eiland af kunnen struinen. Na een half uurtje staren op de mannetjesclub gaan we terug de zodiacs op, een dikke mistdeken heeft zich intussen op en rond het eiland gehuld.

’s Avonds volgt weer een recap en boeiende uiteenzetting rond de flora op Spitsbergen.

Na het diner zijn we op het dek getuige van een groots spektakel in Brasvelbreen: een marmeren ijsmuur van 25m hoog en +/200km lang, de tweede grootste ijsgletsjer van Spitsbergen. Hier en daar stort smeltwater zich via watervalletjes naar beneden en dobberen grote ijsschotsen op het vlakke water. Een zicht om nooit meer te vergeten.

Woensdag, 25 juli 2018
We varen doorheen Freemansundet in volle zonneschijn en al vlug worden twee ijsberen gespot in de lavabergen… Iedereen staat met verrekijkers en telelenzen paraat om de twee te spotten op de brug. De horizon wordt door de scouts gescreend en we horen dat rendieren en ‘pixelijsberen’ gespot worden op de hellingen, waarop iedereen op het dek met verrekijkers en fototoestellen heen en weer holt.

De planning was om een landing te doen in Kapp Lee, maar de mist was weerom een spelbreker. Alternatieve landing op Kapp Waldburg. Mooie flora, rendieren, imposante klif met drieteenmeeuwen en poolvosjes die beneden jagen op de kuikens die uit de nesten vallen. Op sommige plaatsen is het vrij moerassig en op zeker ogenblik is medepassagier Katrien door een zompig stuk tot op de heupen gevangen geraakt. Het kostte heel wat moeite aan de omstaanders om haar eruit te halen… Stefan die haar eruit hielp, moest noodgedwongen een van zijn laarzen in het drijfzand achterlaten.

Terwijl ik dit neerschrijf hoor ik Francis plannen maken voor zijn volgend ijssculpturenproject. Het kader, de ijsschotsen triggeren zijn inspiratie om het scenario te tackelen. De weidse verlaten ijsvlakten verruimen je perspectief… en ik besef plots dat ik midden in dit ongerepte overweldigende en pure decor – zonder enig Wifibereik – mijn laptop, PC, en iPhone helemaal niet mis. De digitale detox valt dus best mee… mijn broer, William, attendeerde mij erop dat de retox allicht minder goed zal meevallen… We’ll see!

Donderdag, 26 juli 2018
Een landing op Gnalodden (Hornsund) op het programma… Bij het scouten van de landingsplaats door de scouts werd een ijsbeer gespot, waardoor enkel een zodiac-cruise mogelijk is en dit op veilige afstand. De zee is woelig en na een tijdje kunnen we de ijsberende ijsbeer spotten. Sanne, onze zodiacmaster, merkt bezorgd op dat de ijsbeer niet happy is met onze komst en het dus beter is om op een veilige afstand te blijven… wat we ook gedaan hebben.

Tijdens het diner even gebabbeld met de kok Francis Itoumbe en hem gefeliciteerd met de voortreffelijke maaltijden die we hier keer op keer voorgeschoteld krijgen. Mr. Itoumbe is niet de eerste de beste. Zijn koksopleiding genoot hij in Montpellier, hij kreeg destijds ook twee awards, nl. die van ambassadeur de la cuisine française en ook die van meilleur espoir etc. In Canada eveneens een award voor de beste catering op cruiseschepen.

In de namiddag een cruisetocht langs de prachtige en imposante Mühlbachtergletsjer in de Burgerbukta-baai (Hornsund) met ijsschotsen die in allerhande vormen en lichtblauwe tinten boven het water uit toren. Bij het afkalven van gletsjerijs storten drieteenmeeuwen zich op het water. Telkens het water wordt omgewoeld door afkalvende gletsjers, krioelt het van plankton, krill, en kleine vissen… geliefd door de meeuwen, lezen we later in de blog.

‘ s Avonds barbecue op het sportdek in een James Bond-achtige setting met overweldigende besneeuwde bergen op de achtergrond. We tafelen in het aangename gezelschap van prof. Beyens & Edwig en Debbie Pattyn en beroepsfotograaf David De Vleeschauwer.

Vrijdag, 27 juli 2018
Het einde van de reis nadert. Vandaag staat een landing in Ahlstrandhalvoya (Bellsund) op het programma. Het schiereiland werd genoemd naar de Zweedse bibliothecaris, Johan August Ahlstrand (1822-96), die een grote belangstelling had voor polaire expedities. Indrukwekkende berg skeletten van belugawalvissen liggen op het strand, overblijfselen van de  belugajacht in de tussenoorlogse periode. Er was toen grote vraag naar zowel het walvisvet als de huid van de belugawalvis. De walvissen zwommen in grote groepen binnen in de fjorden, waar belugajagers hen met grote netten opwachtten aan de ingang van het fjord waar ze gevangen en geslacht werden. Deze slachtplaats is uniek cultureel erfgoed van Spitsbergen.

Bellsund of Bell sound genoemd naar de belvormige berg ten zuiden van de ingang is het begin van een fjord met enkele vertakkingen die tot 80km in het binnenland reiken. Het milde klimaat, ijscondities, mineralen en wildlife maakten van Bellsund een gunstige nederzetting.

In de namiddag zouden we landen bij Camp Millar in dezelfde buurt. Maar de wind speelt ons parten en expeditieleider Ryan beslist dan maar om uit te wijken naar de relatief kleine Recherchefjord met zijn Renardgletsjer.

Ik maak een lange, mooie wandeling binnen de opgelegde perimeters van het strand. Een tiental moedige medereizigers nemen een polair bad in het ijskoude water…

Terug aan boord wordt iedereen verwacht in de Oceanus Lounge voor de uitslag van de fotowedstrijd. Er waren vier categorieën: fauna, flora, mensen en landschappen. Een professionele jury nomineerde alvast 10 foto’s in elke categorie. Onze reisgenoten krijgen het laatste woord. Dana wint met haar paddenstoelenfoto, Valérie met haar gletsjerfoto en Frederik de foto met vos en kuiken en zodiacs in de mist.

’s Avonds wordt tijdens de ‘Captain’s farewell cocktail’ geklonken op het succes van deze expeditie. De kapitein looft en bedankt uitvoerig zijn efficiënt team. Annick richt een woordje van dank t.a.v. het Poseidon expeditieteam, haar Asteria Expeditie medewerkers en onze reisgenoten.

We krijgen een mooie fotoreportage te zien van de hand van Page Chichester en krijgen die later ook mee op  USB.
Wat attent, zo’n mooie herinnering!

Nog vermelden dat op het schip M/V SeaSpirit op een zeer ecobewuste manier wordt gewerkt en geleefd. In de kajuit zijn o.a. twee plastic flesjes voorzien, en die gaan de hele reis mee. De passagiers kunnen te allen tijde bijtanken aan een waterfontein met gerecycleerd water. Tijdens de landings wordt plastic zwerfvuil ingezameld.

De landingsplaatsen waren soms nogal hobbelig en ruw en twee medepassagiers hielden er na een val een blauw oog aan over.

Het is mooi geweest, een droomreis om nooit te vergeten, perfect, tot in de puntjes georganiseerd met oog voor het kleinste detail!

Zaterdag, 28 juli 2018 
Na een lekker ontbijt en het afscheid nemen van onze vriendelijke ober Joël en de Poseidon crew, wordt de bagage opgehaald en in een vrachtwagen geladen. In Longyearbyen doen we nog enkele aankopen voor het thuisfront (T-shirts, ijsbeerjuweeltjes, etc.). ’s Middags trekken we naar Kroa voor een hartige snack in het aangename gezelschap van Edwig. Om 13.00 uur worden we weer aan de bus verwacht die ons naar de luchthaven brengt… het is er nogal rumoerig, maar om 15.00 uur kunnen we aan boord gaan van het vliegtuig van Edelweiss Air richting Oostende.

Alt er bra som ender bra.
All is well that ends well.
Tout est bien qui finit bien.

Klik op de links hieronder voor bijkomende foto’s:

Deel I (18-20 juli 2018)

Deel II (21-24 juli 2018)

Deel III (25-27 juli 2018)

Deel IV (27-28 juli 2018)

Deel V (foto’s Yves)