Gisteren aangekomen in De Haan voor onze jaarlijkse tweewekelijkse vakantie aan zee. Het ging wat moeizamer dan de vorige jaren om alle bagage uit te laden en die een plaats te geven… een tiental dagen geleden uitgegleden op de trap en op mijn onderrug van de trap gedonderd. Met als gevolg blauwe plekken op mijn hindquarters en mijn staartbeen bezeerd, grrr!

Het appartement heeft een leuke facelift ondergaan sedert ons laatste bezoek hier een negental jaren geleden… nieuwe keuken, nieuw meubilair in de zitruimte. Televisie met groot scherm – Yves zal blij zijn om zo de Tour de France en Vive le Vélo te kunnen volgen – feilloos Internet. Net voor ons appartement is er nu ook een bar op het strand (da’s minder), er is een douche op het strand en de reddingspost is van hieruit te zien (da’s beter)… Super voor de zwemveiligheid van onze waterratten! Wat een verschil met destijds.

De bedden voor de kleinkinderen zijn opgemaakt, gisteren crêpe papier en groene stokjes gekocht om weer van die kleurrijke strandbloemen te maken,  alles klaar voor een zee van quality time. Ik kijk er al naar uit.

Yves komt vanavond terug uit Kreta. Balletjes gehakt met tomatensaus gemaakt voor bij de spaghetti, straks.

Hopelijk ben ik spoedig weer de oude en sputtert het staartbeen niet langer tegen bij elke stap die ik zet.  ’s Ochtends een loopke doen op het strand… My whole body screams for it. I desperately want to run, je veux courir, Ich will laufen, quiero caminar, ik wil joggen, lopen! Ik heb de ongedwongen babbels tijdens ons parcours met de loopvriendinnen en loopvrienden over heel alledaagse dingen gemist, over het werk, de familie, etc. Ik ben helemaal niet meer up to date met de laatste ontwikkelingen :-).