Vanmorgen een ander weerbeeld… il pleut, il pleut bergère! Het ontbijt verorberden we binnenshuis… Daarna exploreerde ons Ann even de mogelijkheden voor een leuk uitstapje. De regen deert Hans niet, die welgemoed, ondanks een redelijk forse wind opteert voor een fietstocht in die oneindig prachtige streek.
Onze bestemming voor deze namiddag wordt Veules-les-Roses… voor het circuit ‘du plus petit fleuve de France’, een wandeling van +/ 1149m.

Dat is nl. de kortste rivier van Frankrijk (iets meer dan een kilometer, van bron tot zee)! We hebben ’s namiddags met bewondering haar hele traject gevolgd, langs de vele pittoreske paadjes en bijzondere 2sees, die erlangs kronkelen. De mooie Normandische huizen, met hun typische gevels bewonderd en gesnoven aan de in overvloed van heerlijk ruikende rozen. We hebben gewandeld tot bij de bron… en ook gezien hoe de rivier zich, na haar mooie traject, met wellust in de zee stort. De buurt van de bron is een geliefkoosde plek voor waterkers.

Sinds de 4e eeuw bestaat dit dorpje al, het ligt goed verscholen in een kleine vallei die uitkomt op zee. Veules-les-Roses is een van de oudste dorpen van de Pays de Caux. Het was vanaf de 19e eeuw een zeer geliefd vakantieoord, vooral voor kunstenaars, zoals o.a. Victor Hugo. We namen even halt in de mooie Eglise Saint-Martin waar de orgelist een onverwachte Bach-prestatie ten beste gaf. Zo hemels mooi!
De kerk was prachtig versierd met bloemen en bij het buitengaan merkten we dat de knalgeel versierde Renault 4 cv die voor de ingang stond, een huwelijksceremonie aankondigde.

En ‘s avonds stond dan een diner op het programma in het kasteel van Sissi, dat in 1805 door de markies van Martainville werd gebouwd. Het kader was prachtig, de bediening top, maar de gerechten vielen ietwat tegen.

Maar wat was dit weer een prachtige dag…