Yves vertrok bij het ochtendgloren naar Dublin. Ben onverwacht oma van dienst geweest.

Het werd even spannend toen Romi haar vinger verbrandde na contact met een elektrisch lijmpistool. Toen het na een half uurtje niet hielp om de vinger gewoon in een karaf met koud water te houden ben ik naar de apotheker gehold, met foto op de i-Phone, om de gepaste remedie te kunnen bestellen.  Wonder, boven wonder… het lopen lukte prima, mijn gekneusde teen protesteerde niet zo erg als ik had verwacht. Zaterdag of zondag probeer ik mijn eerste duurloopke na weken langs onze mooie Brugse vesten. Ik kijk er al naar uit.

Een dikke laag zalf, compres en pleister op de vinger verder… werd de namiddag gevuld met wat reken- en taaloefeningetjes op de i-pad met Nikki, het opzetten van een brei – een rij rechts, een rij averechts – met mooie lichtblauwe wol, dat later als tapijt zal dienen in het hondenhokje dat Romi aan het knutselen is.

Ilse heeft vanmiddag onder sedatie twee kiezen laten trekken… toen Ilse binnenkwam kon Nikki het niet aanzien. Ze kreeg er de tranen van in de ogen en vond het écht eng… Ilse kon, met haar nog verdoofde wang, bijna niet praten en trok na een tijdje naar de trampoline in de tuin waar ze languit in een deken gehuld wat probeerde te bekomen.

Terwijl de kids boven een bad namen bereidde Guy een lekker maal: gebakken pladijsfilets, een hartig slaatje, appelmoes, frietjes en lekkere aardbeien als dessert. Tijdens de maaltijd verhuisde Nikki naar een andere plaats zodat haar mama uit haar vizier verdween… ze nam plaats aan de kop van de tafel waarbij twee grote dozen cornflakes het zicht naar haar mama barricadeerden. Gelukkig was de spraak van Ilse na een tijdje weer normaal en sprong Nikki spontaan in haar moeders armen in een innige nachtzoenomhelzing.

De terugweg naar Brugge verliep redelijk goed… toch nog veel vrachtwagens rond 20.30 uur.