My place

Vanmorgen aangenaam verrast toen we bij het ontbijt de Standaard Magazine lazen… in de reportage over Sarah Vandeursen staat letterlijk: ‘De Jarige heeft zichzelf op kunst getrakteerd, échte kunst. Het schilderij hangt boven de sofa. Het is van Guy Slabbinck. ‘Ik had het op een tentoonstelling zien hangen, maar het was al verkocht. In al mijn overmoed heb ik nog 300 euro meer geboden, maar het was te laat. Tot de oorspronkelijke koper afhaakte en ik telefoon kreeg. Of ik het schilderij nog wilde. Ja! Gelukkig kwam er toen net een afrekening van Sabam binnen én heb ik een auto kunnen onderhandelen bij Woestijnvis. Ik had een mooie familiewagen in gedachten, maar tijdens de gesprekken is hij veranderd in de bruine auto van een collega. Het maakt niet uit. Ik ben er heel blij mee’. Ze doet een paar passen achteruit en gaat in een skai zeteltje zitten. ‘Eindelijk weet ik nu ook waarom dit zeteltje hier staat. Om naar mijn schilderij te kijken! De vrouw op het paard. Of het paard in de mist, of het paard zonder hoeven. Ik ken de titel van het werk niet, maar ik heb iets met paarden…’.

Nieuwe mooie plant gekocht voor de straatkant en leuke kerstboom besteld bij De Knotwilg. Opgeruimd beneden en de ondertussen megagrote Aloë Vera die we in 2013 van Guy en Ilse gekregen hebben tijdelijk naar Yves’ bureau boven verhuisd zodat er alvast wat plaats is beneden voor wat kerstsfeer.

In de namiddag rusthuisbezoek bij schoonmama. Het was moeilijk om te communiceren… ze praatte onsamenhangend en we hadden er het raden naar wat ze soms precies bedoelde. Nu en dan begon ze met een paar worden, om dan te stoppen en te zeggen… ‘ik ben het weer kwijt’. Het is precies alsof de stimulus van een gedachte in een hersenkronkel begint, maar in een bocht hopeloos blijft steken. Soms begon ze plots zonder reden te lachen… Recht tegenover haar zat een rusthuisgenote die almaar vrij luid ‘Hallo, hallo, hallo…’ riep. Het is voor mij steeds ontstellend teneerdrukkend, ik heb er zoveel moeite mee om te aanvaarden dat ons maraintje, een vrouw die in 2011 nog zo pienter & kwiek van geest was,  in die mate aan het aftakelen is 🙁

Daarna trokken we Gentbruggewaarts waar onze Guy een lekker festijn (toastjes met garnaal, oesters, en kip à l’estragon) aan het klaarmaken was toen we aankwamen. Het was daar een drukte van jewelste. Anna, een vriendinnetje van Romi zou blijven slapen, en Ann & Hans kwamen ook nog af samen met Milou. Had een memoryspel mee voor Nikki van Natuurpunt waarbij je de mannetjesvogel aan de vrouwtjesvogel moest koppelen… Nikki was superenthousiast en we hebben samen met Milou een spelletje tot het einde uitgespeeld. Voor Romi had ik een Quiz-spel mee en Anna en Romi gingen hiermee direct aan de slag. Het was een gezellig samenzijn en in de late uurtjes keerden we huiswaarts. Moet dringend naar de oogarts, rijden ’s nachts valt niet echt mee.