Vanmorgen naar Zuienkerke gereden om het graf van mijn grootouders een beurt te geven… onder het poetsen kwamen heel wat mooie herinneringen kriskras door elkaar in mijn geest opdagen… de onbezorgde tijd tijdens mijn prille kinderjaren op hun boerderij ‘La Ferme de Rome’, een heerlijk flitsje hier en weer een ander flitsje daar…

De namiddag ging weer naar het ‘er zijn’ voor mijn schoonmoeder… nu en dan dommelde ze in, dan weer blikte ze met vragende ogen rond, of was er even een blijde verbaasde glimlach toen ze me met vragende ogen aanstaarde… ik kruiste net de dokter toen ik aankwam in het woonzorgcentrum en die zei dat hij verwonderd was dat ze nu al zoveel beter was in vergelijking met gisteren. De fluimen lijken onder controle en ze mag nu en dan uit bed zei hij. Blij dit te horen. Heb haar om 17.30 uur gevoederd als een kleine baby… lepeltje na lepeltje van een shake, koffie, daarna een fruityoghurt als dessert. Het smaakte haar en in tegenstelling tot gisteren werd alles tot op de bodem uitgelepeld. Hopelijk morgen nog een stuk beter, ze is nog heel frêle en zwakjes.