Vanmiddag bezoek aan schoonmama, samen met nonkel Eric. Schoonmama was nu en dan wat verward, maar het lukte toch min of meer om een gewoon gesprek met haar te voeren.
De pralientjes die nonkel mee had voor haar, vielen bijzonder in de smaak.

Niet te geloven wat de tand des tijds in een vijftal jaren tijd kan aanrichten… ons marraintje, 91 jaar versus 87.
Destijds kon ze de ingewikkeldste kruiswoordraadsels van Humo en De Morgen in een recordtempo oplossen. Ze interesseerde zich met veel passie voor voetbal, tennis, Formule 1… dat is allemaal voorbij.

Toen ze 87 was zag ons marraintje het volledig zitten om op televisie te komen…

Mama, 87 jaar…

Mama, 91 jaar…

Zorgt de wetenschap ooit voor een medicijn of een chip die onze hersenen intact houdt? Wat zou dat toch fantastisch zijn… mijn grootmoeder herhaalde vaak ‘tant que je ne perds pas la raison, tout ira bien‘…

De dag werd afgerond met een boekenbezoekje aan d’Oede Schole, aperitief bij ons en een lekker etentje in ’t Apertje.

We hebben met nonkel Eric kunnen bijpraten over de familie, zijn passie voor antiek, het verleden,…  en van alles en nog wat. Het was een mooie dag.