zaterdag, 26 april 2025
Vandaag mijn vroegere directeur dr. ir. Mony Jaspers tijdens een mooie ceremonie op zee samen met familie, vrienden, directeur VLIZ – Jan Mees, ex-collega’s en bekenden begeleid naar haar laatste rustplaats aan boord van de Franlis II.
De weersomstandigheden waren gunstig, waardoor het schip kon uitvaren.
Het werd een sereen en mooi afscheid, waarbij in de verschillende toespraken de dierbare herinneringen aan Mony werden benadrukt.
Na de neerlating dreven witte rozen zacht mee op de deinende golven…
Lieve Mony
Ik zie het nog voor me: oktober 1972, toen ik solliciteerde voor een vacante betrekking bij het IZWO. Na enkele schriftelijke en mondelinge testen werd ik uitgenodigd om me bij jou in het Engels voor te stellen. Die eerste indruk zette meteen de toon — voor mij zat een ernstige, no-nonsense, geëmancipeerde vrouw en gedreven wetenschapper.
Dat moment betekende het begin van een lange administratieve loopbaan in de voor mij toen nog onbekende wereld van de zeewetenschappen. Van november 1972 tot oktober 1999 bij het IZWO, en daarna tot februari 2016 bij het huidige VLIZ.
Onze samenwerking kende vele mooie hoogtepunten en, zoals in elk beroepsleven, af en toe een uitdaging. Bovenal ben ik je dankbaar voor de vele momenten van constructieve en positieve samenwerking.
Door jouw perfectionisme heb ik ontzettend veel van je mogen leren — professioneel, over de organisatie van events en het uitgeven van abstracts en proceedings — maar ook op persoonlijk vlak. Indirect had je een grote invloed op mijn gezin en op wie ik ben geworden.
Fysiek had je het niet altijd gemakkelijk, maar dankzij je moed, volharding en passie wist je steeds opnieuw je weg te vinden, ondanks de ongemakken.
Je was een belangrijk deel van mijn leven, en in mijn herinneringen zal je altijd voortleven als een warme en gedreven vrouw die nu en dan ook – meestal privé – met haar fijne humor uit de hoek kon komen.
Ik zal je missen…
Dankjewel voor alles en rust nu zacht…
