My place

Rond 10.30 uur aangekomen in de nieuwe thuis van Ann & Hans. Wat een geuren daar van de weelderige blauwe regen en seringen die je met hun mixtuur van aroma’s begroeten en wat een rust… te midden van het gezang van de vele vogels in de statige bomen.

Eerst kwam Ann aan, gevolgd door Luc, de lieve en behulpzame vader van Ann’s vriendin Annelies. Zijn auto tjokvol geladen met schilderijen, tekeningen en de gitaar van Ann die naar de zolderkamer – haar privé-domein in spe – moesten… Jammer dat Ann destijds het schilderen heeft opgegeven. Ze had een heel eigen stijl, mooi! Wie weet, ooit vindt ze misschien wel de zin, de tijd en de ruimte om het schilderen en tekenen weer op te nemen. Een tijdje later kwamen Hans en ook Gio aan, met de grote verhuiswagen van theater Antigone, en Guy, die ondanks zijn druk bestaan samen met Wim de tijd vond om een handje toe te steken. Leuk als je kan rekenen op je familie op verhuismomenten.

Eerst de inwendige mens wat versterken met soep en broodjes, koffie en versnaperingen en wat rustig keuvelen over ‘les choses de la vie’ en het Eurovisiesongfestival dat vanavond in Kiev doorgaat… iedereen is fan van Blanche! Yves is fan van Salvador Sobral met zijn ‘Amar pelos dois’. Benieuwd!

Daarna volgt het serieuze werk… bananendozen, bananendozen, en nog bananendozen! Ik hoop dat de inhoud van al die dozen een geschikt plaatsje zal vinden. De zwaarste stukken laatst: de piano, de kasten en de houtkachel.

Op de autostrade niet veel verkeer, een plezier deze keer!

’s Avonds ‘home sweet home’…  genoten van een lekkere cocktail naar een recept van Sergio Herman: Gin tonic met Fever-Tree Clementine tonic water (Mmmm! Lekker!). Daarna kwartels in de room met paddenstoeltjes en frietjes, dit alles overgoten met een lekker wijntje en als afsluiter de altijd lekkere aardbeien.

Salvador Sobral is eerste geëindigd, en de vertederende Blanche, die het supergoed heeft gedaan werd vierde. Bravo!